Fototoek | Vrije Fotografie | Songteksten | Il Est Cinq Heures, Paris S'Eveille
|
|
 |
Il Est Cinq Heures, Paris S'Eveille
04/20/2016
'Il Est Cinq Heures, Paris S'Eveille' Jacques Dutronc
"La Tour Eiffel a froid aux pieds"
Aan de vooravond van de 'Tweede Franse Revolutie' van Mei 1968 zijn in de herfst van 1967 al de eerste symptomen van de naderende Parijse Lente waar te nemen. Onder de Eifeltoren lacht een vrolijk drietal jongeren de fotograaf uitdagend toe. De meiden dragen, voor die tijd, provocerende korte rokjes en leren laarsjes, waarvoor je in het calvinistische Nederland op dat moment nog van school wordt gestuurd. In 2016 een Derde Franse Revolutie?
Op Wikipedia wordt tegen deze achtergrond het chanson toegelicht:
"Il est cinq heures, Paris s'éveille" ("Het is vijf uur, Parijs ontwaakt") is een single van de Franse zinger-songwriter Jacques Dutronc uit 1968. Het nummer is afkomstig van zijn tweede album.
Het nummer werd in 1991 gekozen tot het beste Franstalige nummer aller tijden in een poll onder muziekcrititci.
Het idee voor het lied is afkomstig van Jacques Wolfsohn, artistiek directeur bij Disques Vogue. Hij kreeg het idee tijdens een maaltijd met zijn songwriting-partners Jacques Dutronc en Jacques Lanzmann en stelde hen voor een lied te schrijven over Parijs in de vroege morgen. De andere twee Jacques` begonnen diezelfde avond om 23 uur met het componeren van het lied, en bij zonsopgang was het lied klaar. Het lied is geïnspireerd op "Tableau de Paris à cinq heures du matin", een lied uit 1802 van Marc-Antoine Madeleine Désaugiers.
In de versie van 1968 worden de Désaugiers teksten van een zonsopgangtafereel van bakkerijen, fruitkraampjes en straatvegers vervangen door minder kalmerende scènes van vrachtwagens, auto's en strippers. Bekende Parijse plaatsen zoals de Place Dauphine worden beschreven zoals ze in de jaren 60 waren. Het grote treinstation Gare Montparnasse wordt beschreven als "niet meer dan een karkas"" ("...n'est plus qu'une carcasse...") omdat, ten tijde van het schrijven van het lied, dit station gesloopt werd om ruimte te maken voor de Tour Montparnasse wolkenkrabber.
De kenmerkende fluitpartij in het nummer werd pas aan het einde aan de opnames toegevoegd. Dutronc en Lanzmann waren niet tevreden over het arrangement en hadden het gevoel dat er iets miste. Dutronc had het idee om een Gipsy jazz-gitaar toe te voegen. Maar omdat Roger Bourdin, een fluitist, op dat moment in hetzelfde gebouw werkte kreeg hij de vraag of hij naar het nummer wilde luisteren. Bourdins improvisaties werden vervolgens aan het nummer toegevoegd.
Op de single kreeg ook de toenmalige vrouw van Lanzmann, Anne Ségalen, credits voor de teksten.
"Il est cinq heures, Paris s'éveille" werd uitgebracht als een EP met 4 nummers in maart 1968.
Dutronc voerde het nummer uit bij de Office de Radiodiffusion Télévision Française (destijds de nationale omroep van Frankrijk) televisieshows Tilt magazine, uitgezonden op 27 maart 1968, en Palmarès des chansons, uitgezonden op 18 april 1968.
Op 23 maart 1968 bereikte "Il est cinq heures, Paris s'éveille" de nummer 1 positie in de Franse hitlijsten. Het nummer kwam op nummer 2 in België en op nummer 4 in Nederland.
Een paar weken na de release van het nummer begon in Parijs de Parijse studentenrevolte van mei 1968. Vanwege de tekst "Parijs ontwaakt" werd het nummer wel in verband gebracht met deze gebeurtenis, hoewel de schrijvers geen politieke bedoelingen hadden met dit nummer. Een herschreven versie van het nummer werd op de barricaden gezongen. Het lied werd daarom door veel radiostations niet meer gespeeld.
In 1991 werd "Il est cinq heures, Paris s'éveille" gekozen tot de beste Franstalige single aller tijden in een poll onder muziekcritici georganiseerd door Le Nouvel Observateur voor een TV-show op Antenne 2. Het nummer "Ne me quitte pas" van Jacques Brel werd tweede.
Bron: Wikipedia
'Il Est Cinq Heures, Paris S'Eveille' Jacques Dutronc
Je suis l'dauphin d'la place Dauphine
Et la place Blanche a mauvais'mine.
Les camions sont pleins de lait.
Les balayeurs sont plein d'balais.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Les travestis vont se raser.
Les stripteaseuses sont rhabillées.
Les traversins sont écrasés.
Les amoureux sont fatigués.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Le café est dans les tasses.
Les cafés nettoient leurs glaces
Et sur le boul'vard Montparnasse
La gare n'est plus qu'une carcasse.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Les banlieusards sont dans les gares.
À la Villette on tranche le lard.
Paris by-night regagne les cars.
Les boulangers font des bâtards.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
La Tour Eiffel a froid aux pieds.
L'Arc De Triomphe est rallumé
Et l'Obélisque est bien dressé
Entre la nuit et la journée.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Les journaux sont imprimés.
Les ouvriers sont déprimés.
Les gens se lèvent, ils sont brimés
Et moi, c'est l'heure où j'vais me coucher.
Il est cinq heures.
Paris se lève.
Il est cinq heures.
Je n'ai pas sommeil.
"La Tour Eiffel a froid aux pieds"
Aan de vooravond van de 'Tweede Franse Revolutie' van Mei 1968 zijn in de herfst van 1967 al de eerste symptomen van de naderende Parijse Lente waar te nemen. Onder de Eifeltoren lacht een vrolijk drietal jongeren de fotograaf uitdagend toe. De meiden dragen, voor die tijd, provocerende korte rokjes en leren laarsjes, waarvoor je in het calvinistische Nederland op dat moment nog van school wordt gestuurd. In 2016 een Derde Franse Revolutie?
Op Wikipedia wordt tegen deze achtergrond het chanson toegelicht:
"Il est cinq heures, Paris s'éveille" ("Het is vijf uur, Parijs ontwaakt") is een single van de Franse zinger-songwriter Jacques Dutronc uit 1968. Het nummer is afkomstig van zijn tweede album.
Het nummer werd in 1991 gekozen tot het beste Franstalige nummer aller tijden in een poll onder muziekcrititci.
Het idee voor het lied is afkomstig van Jacques Wolfsohn, artistiek directeur bij Disques Vogue. Hij kreeg het idee tijdens een maaltijd met zijn songwriting-partners Jacques Dutronc en Jacques Lanzmann en stelde hen voor een lied te schrijven over Parijs in de vroege morgen. De andere twee Jacques` begonnen diezelfde avond om 23 uur met het componeren van het lied, en bij zonsopgang was het lied klaar. Het lied is geïnspireerd op "Tableau de Paris à cinq heures du matin", een lied uit 1802 van Marc-Antoine Madeleine Désaugiers.
In de versie van 1968 worden de Désaugiers teksten van een zonsopgangtafereel van bakkerijen, fruitkraampjes en straatvegers vervangen door minder kalmerende scènes van vrachtwagens, auto's en strippers. Bekende Parijse plaatsen zoals de Place Dauphine worden beschreven zoals ze in de jaren 60 waren. Het grote treinstation Gare Montparnasse wordt beschreven als "niet meer dan een karkas"" ("...n'est plus qu'une carcasse...") omdat, ten tijde van het schrijven van het lied, dit station gesloopt werd om ruimte te maken voor de Tour Montparnasse wolkenkrabber.
De kenmerkende fluitpartij in het nummer werd pas aan het einde aan de opnames toegevoegd. Dutronc en Lanzmann waren niet tevreden over het arrangement en hadden het gevoel dat er iets miste. Dutronc had het idee om een Gipsy jazz-gitaar toe te voegen. Maar omdat Roger Bourdin, een fluitist, op dat moment in hetzelfde gebouw werkte kreeg hij de vraag of hij naar het nummer wilde luisteren. Bourdins improvisaties werden vervolgens aan het nummer toegevoegd.
Op de single kreeg ook de toenmalige vrouw van Lanzmann, Anne Ségalen, credits voor de teksten.
"Il est cinq heures, Paris s'éveille" werd uitgebracht als een EP met 4 nummers in maart 1968.
Dutronc voerde het nummer uit bij de Office de Radiodiffusion Télévision Française (destijds de nationale omroep van Frankrijk) televisieshows Tilt magazine, uitgezonden op 27 maart 1968, en Palmarès des chansons, uitgezonden op 18 april 1968.
Op 23 maart 1968 bereikte "Il est cinq heures, Paris s'éveille" de nummer 1 positie in de Franse hitlijsten. Het nummer kwam op nummer 2 in België en op nummer 4 in Nederland.
Een paar weken na de release van het nummer begon in Parijs de Parijse studentenrevolte van mei 1968. Vanwege de tekst "Parijs ontwaakt" werd het nummer wel in verband gebracht met deze gebeurtenis, hoewel de schrijvers geen politieke bedoelingen hadden met dit nummer. Een herschreven versie van het nummer werd op de barricaden gezongen. Het lied werd daarom door veel radiostations niet meer gespeeld.
In 1991 werd "Il est cinq heures, Paris s'éveille" gekozen tot de beste Franstalige single aller tijden in een poll onder muziekcritici georganiseerd door Le Nouvel Observateur voor een TV-show op Antenne 2. Het nummer "Ne me quitte pas" van Jacques Brel werd tweede.
Bron: Wikipedia
'Il Est Cinq Heures, Paris S'Eveille' Jacques Dutronc
Je suis l'dauphin d'la place Dauphine
Et la place Blanche a mauvais'mine.
Les camions sont pleins de lait.
Les balayeurs sont plein d'balais.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Les travestis vont se raser.
Les stripteaseuses sont rhabillées.
Les traversins sont écrasés.
Les amoureux sont fatigués.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Le café est dans les tasses.
Les cafés nettoient leurs glaces
Et sur le boul'vard Montparnasse
La gare n'est plus qu'une carcasse.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Les banlieusards sont dans les gares.
À la Villette on tranche le lard.
Paris by-night regagne les cars.
Les boulangers font des bâtards.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
La Tour Eiffel a froid aux pieds.
L'Arc De Triomphe est rallumé
Et l'Obélisque est bien dressé
Entre la nuit et la journée.
Il est cinq heures.
Paris s'éveille.
Paris s'éveille.
Les journaux sont imprimés.
Les ouvriers sont déprimés.
Les gens se lèvent, ils sont brimés
Et moi, c'est l'heure où j'vais me coucher.
Il est cinq heures.
Paris se lève.
Il est cinq heures.
Je n'ai pas sommeil.