Met nog een liter water in de bidon stemde dit bord me niet echt vrolijk. En wat zou er zijn na deze vijfenzestig mijl? We hadden hoe dan ook al nauwelijks iets gezien van 'Service', dus ik stelde me er niet teveel van voor. Tot zover hadden we deze dag alleen nog maar één bordje gezien dat verwees naar een kampeerplek en die bestond uit een picknicktafel en een boom. Met uitzondering van de Trading Posten waren er nergens voorzieningen geweest. Maar Route 98 was wel de kortste weg naar de Grand Canyon en dus besloten we de gok te nemen.