14-01-2016
Uit 'Goedkoop Door Amerika', pag 74.
Langs deze route beleefde ik een bizar avontuur. Een flink eind voor Durango, in Bayfield, kwam ik mensen tegen die zeiden dat ik toch vooral even een uitstapje moest maken richting Vallecito Lake. Ib was op dat moment alleen geïnteresseerd in de Rodeo man in Durango en dus besloot ik dit omweggetje maar even alleen te maken. Achteraf kreeg ik daar wel een beetje spijt van. Er zaten enorm veel gaten in deze weg en hoewel het landschap prachtig was, had ik toch liever in Durango gezeten. Mijn benen waren lam en eigenlijk had ik meer zin in een lekker koud biertje. Maar goed, ik had gekozen voor deze route. Er was in de wijde omtrek geen verkeer te bekennen. Boven me vloog een arend en die cirkelde voortdurend om me heen. Ik vind het een beetje irritant. Niet dat ik echt bang was, want ik wist dat roofvogels je niet zomaar iets zouden doen. Maar dit beest begon met duikvluchten naar mijn hoofd en toen werd het minder leuk. Al gauw verscheen er een tweede vogel boven me en om de beurt gingen ze in duikvlucht op me af. Ik schrok hier flink van, want de beesten hadden een enorme spanwijdte en ik kon de scherpe snavels en agressieve klauwen zien. Ik stapte af, dook achter mijn fiets en ging op zoek naar mijn zakmes. Niet om die beesten iets aan te doen, maar ik bedacht dat ik ze met het weerkaatsende zonlicht misschien kon afschrikken. Net toen ik daar met dat mes aan de gang ging kwam er een camper aangereden. Ik kwam op het lumineuze idee om die te vragen wat langzamer te gaan rijden, zodat ik ze zou kunnen volgen. Op die manier zouden die vogels wel vertrekken dacht ik. Op het moment dat die camper vlakbij komt steek ik zwaaiend mijn hand omhoog en roep "stop! stop!". De camper remde eerst af en vervolgens zag ik de verschrikte blik van de chauffeur, die plotseling vol gas gaf en er vandoor ging. De vogels waren toen al verdwenen en ik realiseerde me dat ik met het mes in de hand naar deze chauffeur had staan zwaaien. Korte tijd later werd ik ingehaald door een politieauto. De Sheriff opentde zijn raampje en vroeg me waar ik mee bezig was. "Oh, I'm Dutch; I'm just cruising around here on my bicycle." Hij volgde me nog een paar kilometer, schudde met zijn hoofd en reed weer door. Wat er door zijn hoofd ging weet ik niet, maar hij zal wel gedacht hebben dat iemand hier last had van te veel fantasie. De camper zag ik nooit meer.
Zie verder het e-book 'Goedkoop door Amerika'.
Langs deze route beleefde ik een bizar avontuur. Een flink eind voor Durango, in Bayfield, kwam ik mensen tegen die zeiden dat ik toch vooral even een uitstapje moest maken richting Vallecito Lake. Ib was op dat moment alleen geïnteresseerd in de Rodeo man in Durango en dus besloot ik dit omweggetje maar even alleen te maken. Achteraf kreeg ik daar wel een beetje spijt van. Er zaten enorm veel gaten in deze weg en hoewel het landschap prachtig was, had ik toch liever in Durango gezeten. Mijn benen waren lam en eigenlijk had ik meer zin in een lekker koud biertje. Maar goed, ik had gekozen voor deze route. Er was in de wijde omtrek geen verkeer te bekennen. Boven me vloog een arend en die cirkelde voortdurend om me heen. Ik vind het een beetje irritant. Niet dat ik echt bang was, want ik wist dat roofvogels je niet zomaar iets zouden doen. Maar dit beest begon met duikvluchten naar mijn hoofd en toen werd het minder leuk. Al gauw verscheen er een tweede vogel boven me en om de beurt gingen ze in duikvlucht op me af. Ik schrok hier flink van, want de beesten hadden een enorme spanwijdte en ik kon de scherpe snavels en agressieve klauwen zien. Ik stapte af, dook achter mijn fiets en ging op zoek naar mijn zakmes. Niet om die beesten iets aan te doen, maar ik bedacht dat ik ze met het weerkaatsende zonlicht misschien kon afschrikken. Net toen ik daar met dat mes aan de gang ging kwam er een camper aangereden. Ik kwam op het lumineuze idee om die te vragen wat langzamer te gaan rijden, zodat ik ze zou kunnen volgen. Op die manier zouden die vogels wel vertrekken dacht ik. Op het moment dat die camper vlakbij komt steek ik zwaaiend mijn hand omhoog en roep "stop! stop!". De camper remde eerst af en vervolgens zag ik de verschrikte blik van de chauffeur, die plotseling vol gas gaf en er vandoor ging. De vogels waren toen al verdwenen en ik realiseerde me dat ik met het mes in de hand naar deze chauffeur had staan zwaaien. Korte tijd later werd ik ingehaald door een politieauto. De Sheriff opentde zijn raampje en vroeg me waar ik mee bezig was. "Oh, I'm Dutch; I'm just cruising around here on my bicycle." Hij volgde me nog een paar kilometer, schudde met zijn hoofd en reed weer door. Wat er door zijn hoofd ging weet ik niet, maar hij zal wel gedacht hebben dat iemand hier last had van te veel fantasie. De camper zag ik nooit meer.
Zie verder het e-book 'Goedkoop door Amerika'.